تاثیر دارو بر پوست انسان چیست | عوارض استفاده از دارو بر پوست افراد

تاثیر دارو بر پوست در افراد مختلف متفاوت است. اگر فردی به دارو حساسیت نداشته باشد مشکلی نیست اما بدن برخی از افراد نسبت به مصرف دارو حساس است و این حساسیت را بصورت خشکی پوست، آلرژی و کهیر نشان می دهد. در این مواقع باید مصرف دارو قطع شود و به پزشک مراجعه شود

آیا از پوست خود راضی نیستید؟ آیا می دانید برخی از مشکلاتی که برای پوست شما پیش می آید ریشه در کابینت دارویی دارد که در خانه خود دارید ؟ دکتر سوزان اولبریخت ، استادیار پوست در دانشکده پزشکی هاروارد می گوید ، داروهای تجویز شده متعدد و حتی درمان های بدون نسخه ممکن است تغییرات پوستی غیر منتظره ای را به همراه داشته باشند. تاثیر دارو بر پوست می تواند بدون آنکه شما منتظر آن باشید به وقوع بپیوندد. داروهایی که باید مراقب آنها باشید شامل موارد زیر هستند.

تاثیر دارو بر پوست هنگام استفاده از داروهای رقیق کننده خون

از جمله تاثیر دارو بر پوست کبودی های خود به خودی است که حتی بدون برخورد به چیزی اتفاق می افتد ، این کبودی ها با افزایش سن بیشتر می شود. پزشکان آن را پورپورای پیر یا اکتینیک می نامند و این اتفاق اغلب در افرادی که برای جلوگیری از لخته شدن خون از دارو استفاده می کنند ، مانند وارفارین (کومدین) یا حتی آسپرین کودک می افتد. دکتر اولبریخت می گوید: "با افزایش سن ، لایه ضخیم میانی پوست ، شروع به نازک شدن می کند و از عروق خونی داخل آن پشتیبانی نمی کند." این می تواند رگ های خونی را در معرض از بین رفتن قرار دهد. حتی کوچکترین آسیب می تواند خون را در زیر پوست آزاد کند و منجر به تغییر رنگ و کبودی بنفش تیره شود که مشخصه این وضعیت است.

پورپورای اکتینیک مشکل مربوط به پیری پوست است. اگر یک "داروی رقیق کننده خون" مصرف کنید ، پزشک احتمالاً نمی خواهد شما آن را قطع کنید. مصرف این نوع داروها خطر خونریزی داخلی را افزایش می دهد ، اما داشتن این بیماری پوستی به این معنی نیست که به خصوص خطر خونریزی بالایی دارید.

داروهایی که باعث خشکی پوست می شوند

به غیر از استاتین ها ، دارویی که ممکن است اثر خشک کنندگی روی پوست شما داشته باشد ، ایزوترتینوئین (Accutane) است که داروی آکنه است. دکتر سوزان اولبریخت ، دانشیار پوست در دانشکده پزشکی هاروارد می گوید: "با Accutane ، مردم اغلب دچار خشکی پوست و خشکی دهان می شوند." اگر در اثر مصرف یک دارو دچار خشکی پوست شده اید ، می توانید با مرطوب سازی مرتب پوست ، آن را به همان روشی که برای پوست خشک معمولی دارید ، درمان کنید. یک روش موثر برای انجام این کار این است که بعد از استحمام ، یک لایه نازک از کرم های وازلینی را روی پوست قرار دهید تا راه خروج رطوبت از پوست را ببندد و تاثیر دارو بر پوست را کاهش دهد.

بیشتر بخوانید:

• خشکی پوست به چه دلایلی بوجود می آید | درمان خشکی پوست

آنتی بیوتیک ها و تاثیرات آن بر پوست افراد

تعدادی آنتی بیوتیک وجود دارد که می تواند منجر به تغییرات پوستی شود. دو مورد رایج آن ها - ماینوسایکلین (مینوسین) و داکسی سایکلین (ویبرامایسین) - اشکال مختلف تتراسایکلین هستند.

متخصصان پوست اغلب مینوسیکلین را برای درمان بیماری هایی مانند آکنه و روزاسه تجویز می کنند (بیماری پوستی که با قرمزی ، رگهای خونی قابل مشاهده و گاهی برآمدگی هایی مانند آکنه مشخص می شود). اما اگر در طولانی مدت مورد استفاده قرار گیرد ، می تواند باعث ایجاد تغییر رنگ در پوست شود. این لکه ها معمولاً در مناطقی رخ می دهد که پوست آسیب دیده یا ملتهب شده است ، مانند لکه های آکنه بهبود یافته یا سوختگی. این لکه ها گاهی اوقات ماهها پس از قطع دارو از بین می روند ، اما در موارد نادر دائمی هستند.

پزشکان معمولاً داکسی سایکلین را برای درمان آکنه ، عفونت های دستگاه ادراری و تنفسی و بیماری لایم و سایر موارد تجویز می کنند. افرادی که آن را مصرف می کنند ممکن است حساسیت پوستشان به آفتاب را بیشتر کنند و خطر آفتاب سوختگی را افزایش دهند. دکتر اولبریخت می گوید ، برخی از افراد هنگام مصرف آن در ناحیه ناخن نیز درد دارند.

داروهای فشار خون و قلب

دوزهای بالای آمیودارون (Pacerone، Nexterone) ، که در درجه اول برای درمان ضربان قلب نامنظم استفاده می شود ، می تواند پوست در معرض آفتاب را به رنگ خاکستری آبی تبدیل کند. دکتر اولبریخت می گوید ، تغییر پوستی که با این دارو همراه است معمولاً فقط در صورت استفاده طولانی مدت از دارو اتفاق می افتد ، اما در صورت بروز ، برگشت آن بسیار دشوار است.

تیازیدها مانند هیدروکلروتیازید (میکروزاید) معمولاً برای درمان فشار خون بالا تجویز می شوند. گرچه این دارو لزوماً شما را دچار آفتاب سوختگی نمی کند ، اما بر روی پوست تأثیر می گذارد. دکتر Olbricht می گوید ، مطالعات نشان داده است که ممکن است احتمال ابتلا به نوعی سرطان پوست به نام سرطان سلول سنگفرشی را افزایش دهد.

داروهای استاتین یک درمان استاندارد برای کاهش سطح کلسترول و سایر چربی ها (چربی ها) در خون است. اگرچه این ممکن است برای قلب شما مفید باشد ، اما این داروها روی چربی های پوست شما نیز تأثیر می گذارند که باعث می شود پوست شما بیش از حد معمول احساس خشکی کند. داروهای موجود در این گروه شامل آتورواستاتین (لیپیتور) ، سیمواستاتین (زوکور) و روزوواستاتین (کرستور) است.

گشادکننده های عروقی ، یک گروه متداول از داروهای فشار خون است که رگ های خونی را باز می کند ، با افزایش آکنه و روزاسه مرتبط است ، اگرچه اتفاق نظر علمی وجود ندارد. داروهای این گروه عبارتند از: بنازپریل (لوتنسین) ، هیدرالازین (آپرسولین) و ماینوکسیدیل (لونیتن).

تاثیر دارو بر پوست هنگام قرار گرفتن در معرض خورشید بیشتر می شود

علاوه بر آنتی بیوتیک داکسی سایکلین (ویبرامایسین) ، هنگام مصرف تعدادی از داروهای دیگر نیز  افزایش حساسیت به آفتاب وجود دارد. این داروها شامل برخی از داروها در دسته های زیر است:

• آنتی هیستامین (بعضی اوقات برای درمان علائم آلرژی استفاده می شود) ، مانند ستیریزین (Zyrtec)
• فنوتیازین ها (داروهای ضد روان پریشی) ، از جمله کلرپرومازین (تورازین)
• داروهای سولفا (دسته ای از آنتی بیوتیک ها) ، مانند سولفامتوکسازول - تری متوپریم (باکتریم)
• داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای ، مانند آمی تریپتیلین (الاویل).
• تاثیر دارو بر پوست با مصرف مکمل های ناامن

از زمان ابتلا به بیماری همه گیر COVID-19 ، در برخی از محافل مکمل های خوراکی نقره کلوئیدی ، که دکتر اولبریخت آن را "داروی روغن مار" توصیف می کند ، مجدداً باب شده است ، یعنی دارویی که بدون مدرکی برای درمان برخی از بیماری ها تبلیغ می شود.در حقیقت باید گفت، نقره کلوئیدی به عنوان درمانی برای هر نوع وضعیت سلامتی توصیه نمی شود ، و ممکن است خطرناک باشد ، طبق مرکز ملی بهداشت مکمل و یکپارچه. دکتر اولبریخت می گوید نقره کلوئیدی با نقره ای که متخصصان پزشکی برای درمان زخم های پوستی استفاده می کنند متفاوت است. این مایعی است که ذرات ریز نقره در آن شناور است. اگر به مرور زمان مصرف شود ، در واقع نقره در بافت های بدن شما جمع می شود و باعث ایجاد بیماری به نام آرگیریا می شود که پوست را کبود می کند. دکتر اولبریخت می گوید ، هرگاه این تغییر ایجاد شود ، تاثیر دارو بر پوست شما دائمی است. در برخی موارد ، پوست ممکن است فقط رنگ آبی داشته باشد. وی می گوید: "اما برخی از افراد می توانند بسیار بسیار کبود شوند و راهی برای بیرون آوردن رنگ از پوست آنها وجود ندارد."

مصرف هم زمان چند دارو باهم تاثیر دارو بر پوست را افزایش می دهد

در حالی که دلایل بروز تاثیر دارو بر پوست هنگام استفاده هم زمان از آن ها شناخته نشده است ، مشخص است که آنها یا واکنش های مبتنی بر ایمنی یا واکنش های غیر ایمنی را شامل می شوند. صرف نظر از فرآیند اساسی ، مهمترین تمرکز برای مصرف کنندگان دانستن علائم ACDR های رایج و کارهایی است که در مورد آنها باید انجام دهند.

واکنش های دارویی پوستی رایج

1. جوش های پوستی مانند سرخک (واکنش های برون زای) متداول ترین نوع ACDR هستند و غالباً با ضایعات شبه سرخک ظاهر می شوند که معمولاً ابتدا روی تنه بدن ظاهر می شوند و سپس به صورت متقارن به سایر مناطق بدن گسترش می یابند. علائم دیگر می تواند شامل تب ، لرز ، سوزش و خارش باشد.

این نوع واکنش ها اغلب به دلیل پنی سیلین و سایر آنتی بیوتیک ها از جمله باکتریم و سولفاتریم (تری مئوپریم-سولفامتوکسازول ، TMP-SMX) و همچنین داروهای ضد صرع ایجاد می شوند. اگرچه اینها معمولاً خفیف هستند و طی یک یا دو هفته پس از قطع دارو از بین می روند ، در صورت ادامه دارو می توانند به شرایط تهدید کننده زندگی منجر شوند.

2. کهیر (کهیر) دومین نوع رایج ACDR است و بصورت کهیرهایی که اندازه آنها متفاوت است ظاهر می شود. این علائم می تواند پس از شروع مصرف دارو برای اولین بار در بیمار اتفاق بیفتد یا در برخی موارد ، با استفاده مکرر یا مداوم از دارو ، آلرژی ایجاد شود. این امر منجر به واکنشی تأخیری می شود که ممکن است به وضوح با دارو ارتباط نداشته باشد.

داروهایی که اغلب با کهیر در ارتباط هستند شامل پنی سیلین ها ، آنتی بیوتیک های خاص - مانند سفالوسپورین ها ، سولفونامیدها ، تتراسایکلین ها - و داروهای ضد صرع است. داروی فشار خون Apresoline (هیدرالازین) ، مواد افیونی و موادی که در طول اشعه ایکس استفاده می شود (مانند ید) عوامل دیگری هستند که می توانند باعث کهیر شوند.

3. ضایعات منفرد (فوران های دارویی ثابت) شامل یک ضایعه منفرد است که ممکن است به صورت گرد یا بیضی شکل ، مایل به قرمز باشد و ممکن است تاول داشته باشد. سوزش یا خارش نیز ممکن است قبل از ظاهر شدن ضایعه رخ دهد. این موارد اغلب در ناحیه دست ، پا ، زبان یا ناحیه تناسلی رخ می دهد و اغلب در نتیجه مصرف آنتی بیوتیک یا NSAIDS است. اگر واکنش دارویی ثابت داشته باشید و بعداً همان دارو را دوباره بخورید ، ضایعه - و احتمالاً ضایعات جدید - دوباره در همان محل قبلی ظاهر می شود.

4- سوزش ، تاول زدن و از دست رفتن لایه رویی پوست پس از قرار گرفتن در معرض آفتاب (حساسیت به نور) هنگامی اتفاق می افتد که دارو با نور ماورابنفش خورشید تداخل می کند و باعث سوزش ، تاول زدن و لایه برداری می شود. این ممکن است فقط مناطقی از پوست را که در معرض آفتاب قرار گرفته اند تحت تأثیر قرار دهد ، یا ممکن است واکنش گسترده تری داشته باشد که بیشتر یا کل بدن را تحت تأثیر قرار دهد. آنتی بیوتیک های فلوئوروکینولون ، مانند سیپرو (سیپروفلوکسااسین) و لوواکین (لووفلواکساسین) در این دسته هستند. برخی از این دارو ها در دوره اخیر بیماری ذات الریه تجویز شده اند - ممکن است شایع ترین علت حساسیت به نور ناشی از دارو باشد ، و سایر آنتی بیوتیک ها و داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای نیز می توانند ایجاد حساسیت کنند. این واکنش برخلاف انواع دیگر واکنش ها ، ممکن است نیازی به قطع مصرف دارو نباشد ، اما باید زمان حضور خود در زیر نور آفتاب را محدود کنید و در استفاده از ضد آفتاب و لباس هایی که پوست شما را از آفتاب محافظت می کند ، کوشا باشید.

برای کاهش عوارض تاثیر دارو بر پوست چه کنیم

اگر علائمی مانند علائمی که در بالا توضیح داده شد را دارید ، نسبت به داروهایی که طی 2 هفته تا 28 روز گذشته مصرف کرده اید بسیار حساس باشید. "اگر بیش از 28 روز طول کشیده باشد ، به استثنای موارد نادر ، احتمالاً یک واکنش دارویی نیست."

اگر فکر می کنید ممکن است در پاسخ به دارویی واکنش پوستی داشته باشید ، کاویتا سارین ، MD ، PhD ، استادیار بالینی پوست در دانشکده پزشکی دانشگاه استنفورد در کالیفرنیا ، به شما توصیه می کند که وضعیت را به شرح زیر ارزیابی کنید و مطابق آن پاسخ دهید:

او می گوید: "در بثورات موضعی بدون علامت یا خارش ، بدون علائم سیستمیک یا درد قابل توجه ، قطع دارو باید انجام شود و روز بعد باید به پزشک مراجعه کرد."

اگر کهیر دارید ، توجه کنید که آیا روی صورت یا گردن تأثیر گذاشته است و یا اینکه تورم گلو یا برافروختگی تمام بدن در شما وجود دارد. اینها علائم واکنش آلرژیک شدید هستند و در صورت وجود باید فوراً به پزشک مراجعه کنید.

در صورت بروز بثورات روی پوست ، و همراه بودن آن با درد، اگر زخم های دهانی ، تب ، سرگیجه ، تورم مفاصل ، درد در چشم ها یا ناحیه دستگاه تناسلی وجود دارد همه این نیز نشان دهنده یک واکنش شدید دارویی است و باید سریع به پزشک مراجعه کنید.

سیوامانی می گوید: "هرگز سعی نکنید در خانه به عنوان پزشک بازی کنید و همیشه واکنشهای دارویی را جدی بگیرید - یک پزشک پزشکی باید شما را در اسرع وقت ارزیابی کند." این قطعاً وضعیتی است که در آن حکمت بهتر از ایمن تر از تأسف وجود دارد. "برخی از واکنش های دارویی کم شروع می شوند و می توانند بسیار جدی شوند."

منابع: health.harvard medshadow -